HAARLEM—H. D. TJEENK WILLINK & ZOON
1922
VOORBERICHT.
Dit boekje dankt zijn ontstaan oorspronkelijk aaneen op aandrang van belangstellenden opgevat plan tot herdruk van eentweetal studiën over Oud-grieksche Opvoedingen Onderwijs door mij in 1901 gepubliceerd in Onze Eeuw.Terwijl ik namelijk met het oog op eene nieuwe uitgave dezeartikelen herlas, werd de wensch in mij levendig, mijne uit den aardder zaak fragmentarische schets liever geheel om te werken en, metbehoud van hetgeen ongewijzigd kon blijven, haar uit te breiden toteene teekening van het Atheensche jongensleven in zijn geheel, volledigvoor zoover onze gebrekkige kennis der Oudheid dit mogelijkmaakt.
Het spreekt van zelf dat mijn werk, opzettelijk in populairenvorm geschreven, niet de pretensie heeft, aan mijne vakgenooten ietsnieuws te vertellen. Ik heb mij onder het schrijven steeds voorgesteld,dat ik het genoegen had mij te richten tot den wijderen kring vanallen, die belangstellen in de knapen van het oude Athene en hetmoderne Nederland.
Amsterdam, Augustus 1911.
K. KUIPER. [1]
INLEIDING.
Onder de bevallige voortbrengselen der Attischevazenkunst zijn er weinige die zóózeer tot algemeenebekendheid zijn gekomen als de sierlijke schotels, amphoren en schalen,die in kleine, vlug geteekende tafreelen het schoolleven en het spelder Grieksche jongens van twaalf tot achttien jaar in beeld brengen.Niet alleen de vaardigheid echter, welke des meesters hand leidde bij’t griffen dier slanke jongenslichamen, is het die ons vasthoudtvoor de vitrines van het Louvre, de Londensche verzameling, of hetAtheensche Museum, het is bovendien de verrassing over het feit datdeze schilders ons het boek der jeugd te lezen geven, waar wij in derij onzer zorgvuldig geraadpleegde klassieke schrijvers tevergeefs naarzoeken. Tooneeltjes als op deze vazen, stil schrijvende knapen, jongeernstige leerlingen die, met ontzag opziende tot hun onderwijzer, dewoorden naspellen welke hij hun heeft voorgezegd of de snaren der liergrijpen met eerste angstige poging om die juist zoo te doen trillen alsde citharist het hun heeft getoond; worstelscholen waarin zij